Chantal Gabriël van Hondenwens besteedt aandacht aan honden in het asiel en tevens herplaatsing vanuit thuis. Hoe is dit allemaal begonnen en wat is haar doel? Chantal vertelt het zelf:
Hoe het begon
Als oudste van twee kinderen, nu 26 jaar en een jonger zusje van 21 jaar, werd ik geboren en groeide ik op in de plaats Nijmegen in Gelderland. Sinds december 2009 woon ik in het plaatsje Cuijk in Noord-Brabant. Dierenliefde werd mij van thuis uit met de paplepel ingegeven door mijn moeder. Onrecht tegenover dieren is iets wat in mijn ogen niet kan, onrecht tegen dieren die niets kwaadst in de zin hebben doet mij intens verdriet. De warmte en de liefde van dieren is voor mij onvoorwaardelijke liefde. Dieren en ik zijn onafscheidelijk en iedereen die dicht naast mij staat, weet dit. Dieren hebben altijd een belangrijke rol gespeeld in mijn leven. Met in het bijzonder “de hond.” Een hond draagt bij aan sfeer, gezelligheid en gemoedstoestand. Onvoorwaardelijk lief en trouw. De warmte die een hond in zich heeft en uitstraalt. Lief en leed samen delen. Liefde geven en aandacht schenken, en dit ook weer terug mogen ontvangen. Een unieke vriendschap tussen mens en hond.
Je hoeft niet gek te zijn om van honden te houden, je bent gek als je het niet doet!
Realiseer je dat het hebben van een hond niet enkel bestaat uit het uitlaten, een knuffel, water en voer. Het verovert een plaats in je huis, hart en leven. Ik betrap mezelf er vaak op dat ik hele verhalen en emoties deel met mijn hond. Maar zij mij dan ook echt aankijkt alsof ze wel degelijk voelt wat ik voel. Koppie schuin, oren gespitst, haar trouwe ogen kijkend in de mijne. Velen zullen dit gevoel niet herkennen, of het vreemd vinden. Maar als je van honden houdt zul je bovenstaand gevoel wel herkennen en vind je dit niets vreemds aan. Mijn hond is mijn “kind”. Ik respecteer de mensen welke een andere mening zijn toegedaan, maar vraag hen tevens of zij mij willen respecteren in mijn mening. Mijn full-time job in de toekomst MOEST dus ook gericht zijn op dierverzorging. Na de middelbare school maak je de keuze voor je vervolgopleiding. In 2003 ben aanwezig geweest op de open dagen van De Helicon. Ik wilde graag gericht “dierverzorging” studeren. Boerderijen, asielen, dierenspeciaalzaken, dierenpension, kennels, dierenartsenpraktijk etc. Tevergeefs bleek toentertijd dat je zo’n breed scala moest doorlopen waar ook dingen naar voren kwamen zoals bloemschikken en het ontleden van dieren dat dit écht niet aan mij besteed was. Ik ging een hele andere kant op en heb 3 tot 4 jaar de opleiding verzorgende/verpleegkundige gedaan. Dus ja verzorging, maar mensen en geen dieren!! Zorgverlening, het hulp bieden aan, heeft altijd in mij gezeten. Na het behalen van mijn diploma in 2005-2006 ben ik daadwerkelijk werkzaam geweest bij De Thuiszorg. Dit was voor korte duur. Ik heb van kleins af aan al “gezondheids-kwaaltjes” maar vanaf augustus 2009 ging het bergafwaarts tot op heden! Ik heb dus al enige tijd géén baan en zie dit voorlopig in de toekomst ook niet meer zo snel gebeuren. Niet iets om trots op te zijn….
Misty
In oktober 2010 ging ik bewust op een grote zoektocht naar een hond die ik een hondwaardig leven kon geven, die ik kon laten voelen hoe het ook “kan” zijn. Uiteraard wel uit het asiel. Dit zijn en blijven mijn normen en waarden. Op 12 oktober 2010 ging mee naar huis: Misty. Duitse Herdershond, vrouwtje, 8 jaar. Misty verbleef al langer dan een half jaar in het asiel. Waarom? Haar leeftijd en de diagnoase atrose. Niemand wilde haar, om DIE reden. Mijn hart brak… Misty was, uniek, een bijzondere hond, een allemansvriend en had géén enkel detail van de algemene rasomschrijving van een Herdershond in zich. Nog nooit ook maar één keer geblaft. Bizar! Misty heeft mij staande gehouden in een zeer moeilijke periode van mijn leven. Persoonlijke omstandigheden én qua gezondheid. Er moest toch IETS zijn wat ik dan toch zou kunnen doen om mijn steentje bij te dragen voor de honden in het asiel, iets waar de honden iets aan hebben en wat mij innerlijke rust en voldoening gaf? Zo is Hondenwens begonnen! Ik wilde iets, nee ik MOEST iets kunnen betekenen voor de honden in het asiel!!! Ik heb vrijwillig het initiatief genomen om op 19 november 2010 tot op heden, Hondenwens op te starten. Dus één maand nadat ik Misty uit het asiel had geadopteerd. Misty is op 27-04-2012 overleden. Haar artrose bleek een diagnose fout te zijn en wordt vaker verward met DM. Degeneratieve Myelopathie. DM is een progressieve, neurologische aandoening van het ruggenmerg met fatale afloop. 1,5 jaar heb ik haar nog een zeer hondwaardig leven mogen bieden! En ja, ik zou zo weer een oudere hond uit het asiel nemen, ongeacht de pijn en het verdriet dat ik ervan zou hebben als het maar van korte duur zou zijn.
De invloed van Internet en Social Media
Ik ben van mening en spreek uit ervaring dat sommige mensen de invloed onderschatten van het internet, social media Indus publiciteit. Honden kunnen daardoor sneller worden geplaatst. Dit is wel het doel, van Hondenwens! Ik weet uit ervaring dat het nogal tijd kost om van alles bij te houden. En veel asielen of stichtingen hebben te weinig tijd… Ik heb de tijd wel!!! Ik ben dus ook dagelijks, meerdere uren per dag bezig met Hondenwens. Eerst Hyves, toen Facebook en nu op dit moment ook druk bezig met een “eigen” website. Hondenwens is boven mijn verwachting enorm gegroeid! Er vinden meerdere samenwerkingen plaats met diverse stichtingen en asielen, ik heb mijn eigen visite-kaartjes, er wordt elk weekend een rassen quiz georganiseerd met prijzen van Alles Bio, er vind elke maand een flyer actie plaats voor bepaalde honden “langzitters” op diverse plaatsen zoals bij dierenartspraktijken, trimsalons, dierenspeciaalzaken en meerdere bedrijven die gericht zijn op honden of ook daadwerkelijk werken met honden. Op het moment werkt Hondenwens samen met: – Stichting AINF – Stichting SOZA – Dierenopvang ‘t Noordbroek – Dierentehuis Kennemerland – Dierenopvangcentrum Edo Hammers – Dierencentrum De Ark – Dierenasiel Zuidwolde Binnenkort staat er ook een inzamelactie op de planning waarvoor maar liefst 2500 flyers worden afgedrukt. Hier wordt nog druk aan gewerkt. Helaas kan ik dan ook NOG niet bekend maken voor welk asiel de eerste, en zeker niet de laatste inzamelactie bestemd is. Het gaat hier dan niet om een financiële bijdrage maar materiaal zoals handdoeken, manden etc. Ik ben nogmaals van mening en spreek uit ervaring dat sommige asielen de invloed onderschatten van het internet, social media en dus publiciteit. Honden kunnen daardoor sneller worden geplaatst. Op het moment zijn er van de 112 honden uit het album “succesvol geplaatst” 38 honden geplaatst doordat de belangstellende de viervoeter op Hondenwens had zien staan. Er zijn ook genoeg asielen en/of stichtingen die beslist NIET willen dat ik hun honden onder de aandacht breng. Iets waar ik me tot op heden nog steeds niet bij kan neerleggen. Uiteindelijk hebben we allemaal hetzelfde doel!!!!!!
Timber
Sinds 27-05-2012 is er een nieuw wonder bij mij, Timber. Duitse Herdershond, vrouwtje, inmiddels 2 jaar jong. Een inbeslagname van De Gemeente. Ernstig verwaarloosd en WAS geen allemansvriendje. Het vertrouwen in de mens was weg! Nu 8 maanden later, met veel tijd, training, geduld, energie, liefde, consequent… Een super top hond! Mijn maatje!!! Ik hoor het mensen in mijn omgeving nog zeggen, 8 maanden geleden: “Chan, houdt er wel rekening mee dat Timber echt niet zo’n knuffelhond wordt als dat Misty was, dat zit er niet in. Erg waaks, erg op zichzelf. Gewoon GEEN knuffel hond”. Iedereen is terug gekomen op hun woorden want Timber heeft het tegendeel bewezen! Nee, geen bewuste keuze. Wéér een Duitse Herdershond… Want er is maar één Misty. Elke hond is uniek en niet te vergelijken met elkaar. Ik kijk naar “de hond” en niet naar het ras of het uiterlijk. Ik kijk naar het verhaal erachter, zijn of haar rugzak. Timber’s verhaal deed mij intens veel verdriet en ondanks alles “onbekend” was, het alleen thuis kunnen zijn, is Timber wel al zindelijk, kan ze met andere dieren zoals katten en honden besloot ik toch het risico te nemen dat het weleens heel zwaar kon worden! En blij toe deze keuze te hebben gemaakt…
Goed doel
Ondanks Hondenwens valt onder “Goede Doelen” is Hondenwens geen erkende stichting of organisatie. Hiermee bedoel ik, dat Hondenwens niet ingeschreven staat bij de KVK (Kamer van koophandel) of bij ANBI (Algemeen Nut Beogende Instelling). Misschien in de toekomst. Maar in alle eerlijkheid, heeft dit eigenlijk totaal geen meerwaarde voor mij óf voor Hondenwens! Ik verdien er financieel niets aan, maar het kost mij financieel ook niets!! Het enige wat het mij kost is tijd. En mijn tijd benut ik met alle liefde aan Hondenwens. Het gene wat ik ervoor terug krijg, zijn positieve woorden van alle leden en mooie nieuwsberichten als een hond geplaatst is en een mooie toekomst tegemoet gaat. Het is erg dankbaar werk.
Hondenwens bestaat dus ook sinds 19 november 2010 tot op heden, maar uit één persoon. Het valt me op dat veel mensen, bewust of onbewust praten in de “jullie” vorm. Dit is niet het geval. Ik doe het allemaal alleen en ben ook van plan mijn levenswerk alleen voort te zetten. Ik zou dit niet graag uit handen willen of moeten geven. Dit is “mijn” droom die werkelijkheid is geworden en het is “mijn” levenswerk geworden! Enja, nu bijna 3 jaar verder ben ik daar onwijs trots op dat het zo is gegroeid en ik er ook daadwerkelijk enorm veel voor terug krijg, al zijn het maar woorden van de mensen en leuke foto’s van de geplaatste honden die ik geholpen heb of waarbij ik een steentje heb kunnen bijdragen.
De geheime ingrediënten van Hondenwens en mijn drijfveer bestaan uit: Extreme liefde voor dieren met in het speciaal honden, levenservaring in een positieve en negatieve zin, inlevingsvermogen, hondenkennis, tijd en energie, fanatiek zijn en blijven om een bepaald doel te kunnen bereiken EN hoe je het ook wendt of keert maar het is de realiteit: “gecompliceerde gezondheidsklachten die mij belemmeren om bepaalde activiteiten van het dagelijks leven te kunnen doen die ik vervang door dagelijks mijn toewijding, aandacht en focus te richten op Hondenwens!”